Bütün gün bitmek bilmez koşuşturmacalar…
Her adımda yeni bir sorun yeni karmaşalar
Dünya gittikçe küçük görünüyor gözüme
Büyüyen dertlerimle yan yana getirince
İnsanlarda bitmeyen bir telaş
Her yerde acelesi olanlar, yetişmeye çalışanlar…
Cep telefonları, taksiler…
İlintili hayatlar ve müsait bir yerde inmeler…
Ne konuştuğumuz şeylerin bir anlamı var
Ne de gördüklerimizin
Tek yaptığımız bakmak, duymak
Düşünmekten olabildiğince uzak durarak
Etraftaki her şey bir düzene uydurulmuş
Uymak farz olmuş bizlere de
Ki herhangi bir direniş de göstermedik hani
Üstümüze yok çabucak kabullenmekte
Dirensek de yine nafile
Herkes binmişse bir alamete
Tek başına kalınabilir mi bu yeryüzünde
Kıyametten geriye
Otobüse biniyorum, sıkıntı yanı başımda
Otobüsten iniyorum kalabalığın içinde kocaman yalnızlık
Eve varsam bitmeyen tanımlayamayışlar
Dışarı atsam kendimi, kendim en dışarıdayım
Yol uzuyor yine
Sonu gelmeyen adımlar
Her yerde kırmızı ışık var
Durulası bir yerde ise bu kadar telaş!..
Aşk trafiğe ayak uyduramaz olmuş
Sevgiler bir önceki durakta indi yan koltuğumdan
Yeni yolcu alacak yer de kalmamış
Yine yalnız, yine dümdüz, yine uzunca bir yol…
Nefret etmek ne kadar kolay
Her şeyden, hayattan, insanlardan, aklına ne gelirse
Sevilesi şeyler görünmez oluyor bazen insanın gözüne
Gerçekten sevilesi bir şey var mı bilinmese de…
Basamakları ardımda bırakıyorum birer birer
Arkamdan gölgem geliyor yalnızca
Tüm düşler, tüm hayaller, istenen her şey
Artık benden olabildiğince uzakta
En sonunda uzanıyorum yatağıma
Tüm bilinmezlere karşın battaniyeme sımsıkı sarılıyorum
Isınmak bazen unutmakla eş anlamlı geliyor bana
Düşünmüyorum, sadece içimde tatlı bir rehavet
Uykuya dalıyorum
Rüyalarda yaşıyorum günün geri kalanını
Yine sevmiyor, sevilmiyor, mutluluk nedir bilmiyorum
Bu sefer de uyanmak için çabalıyorum
Hayatımdaki herkesten gitmek istiyorum
Ya da hayatımla birlikte herkesi göndermek…
Ucuz yaşamlar çöplüğü bu kocaman boşlukta
Yaptığım sadece, geçirdiğim günlere söylenmek
Sessizlik ne kadar çekici geliyor artık
Tek düşüncem fısıltılardan, gürültülerden, iç seslerden
Kilometrelerce hatta ışık yılları kadar uzaklık
Ama biliyorum nereye gidersem gideyim kulaklarım da gelecek peşimden
Yoluma kim çıkarsa görmezden gelmek istiyorum
Tüm tanıdıkları bir an olsun ilk defa görüyor olmak
Selam vermeler, zorunlu gülmeler, anlamsız sohbetler olmadan
Etrafa doyasıya bakmak, dalıp gitmek istiyorum
İnsanların amaçsızlaşmadığı, uzatmadığı, saçmalamadığı
Yaşamların değerli ve saygın olduğunun anlaşıldığı
Tabi ki sorunların da olduğu ama kararında…
Bir dünya çok mu uzak acaba bizim gibi insanlara
Ve küfrederek hayata
Ve mecburen yaşamalara devam ederek
Ve sevmek isteyerek, sevileceğine ümitlenerek
Varabilecek miyiz yolun sonuna
Tüm dertlerden sağ çıkmış aklımızla
