VARŞOVA

Yaz geldi mi batmak bilmiyor güneş

Hava kararmıyor bir türlü Varşova'da

Buzlarımız çözülüyor

Ilık akşamlarla

Bitmeyen kıştan kalma rüzgar

Hala kapıda

Sevincimizi kursağımızda bırakmak için

Saniyeleri sayıyor

Ama olsun diyor insan

Olsun da 

Beterinden saklasın

Ve her ne olursa olsun 

Ilık akşamlarında Varşova'nın

Bir başka seviliyor

Buzları çözülen kalplerle

KAVANOZ

Bir kavanoz dolusu küçük kağıt parçası

Rengarenk

Her birinde 

'Seni Seviyorum'un bir başka hali

Bir başka rengi

Kiminde bir yemek mesajı

Kimindeyse ezbere bildiğimiz bir şarkı 

Dediğim gibi

Her biri 

Her gün başka bir dilde 

'Seni Seviyorum'un kağıda dökülmüş

Küçük küçük bölünmüş

Sabahlarımı aydınlatan hali 

Bilmediğinse 

Bu küçük kağıtların içinde yazanların 

Beni ne kadar çok sevdiğinin

Kuşkusuz farkında oluşum

Sabahları iple çektiğim

Yeni bir not beklentisi

Şaşırma umudu falan değil

Ben o küçücük kağıtları açarken

Senin yüzünün güneş açması

Sabahımı

Günümü

Hayatımı aydınlatması

YOKLUĞUN

Ama Macaristan çok uzak...

Kadehimdeki şarap
Kulağımdaki keman
Ve elimdeki
Şu koskoca roman

Hepsi bir tek şey için
Beni bir tek şeyden uzak tutmak
Bir tek şeyi bana unutturmak
Sanki hiç yokmuş gibi
Koca bir hayal alemi yaratmak için

Yokluğun

Bir yudum alıyorum şarabımdan
Küçük dilime kadar
Yansın boğazım azıcık
Üzümün kekreliğiyle
Bir melodi takılıyor kulağıma
Ve bir diğeri
Ve bir sonraki
Bir satır daha okuyorum
Belki bir sayfa
Ya da onlarca

Ama hala yoksun
Ve ben farkındayım
Ve sen hala aklımda
Zihnimin tam ortasına oturmuş
Senin fikrinden azıcık uzaklaşmaya kalkan kalbimi
Beynimi
İplerinden tutarak etrafında çeviriyorsun

Bir şişe
Bir şarkı
Bir kitap daha belki

Ne fayda