YOKLUĞUN

Ama Macaristan çok uzak...

Kadehimdeki şarap
Kulağımdaki keman
Ve elimdeki
Şu koskoca roman

Hepsi bir tek şey için
Beni bir tek şeyden uzak tutmak
Bir tek şeyi bana unutturmak
Sanki hiç yokmuş gibi
Koca bir hayal alemi yaratmak için

Yokluğun

Bir yudum alıyorum şarabımdan
Küçük dilime kadar
Yansın boğazım azıcık
Üzümün kekreliğiyle
Bir melodi takılıyor kulağıma
Ve bir diğeri
Ve bir sonraki
Bir satır daha okuyorum
Belki bir sayfa
Ya da onlarca

Ama hala yoksun
Ve ben farkındayım
Ve sen hala aklımda
Zihnimin tam ortasına oturmuş
Senin fikrinden azıcık uzaklaşmaya kalkan kalbimi
Beynimi
İplerinden tutarak etrafında çeviriyorsun

Bir şişe
Bir şarkı
Bir kitap daha belki

Ne fayda