BİLMİYORUM

Ve koptu kıyameti ömrümün
Durmadı kalbimin kanaması
Durmadı gözyaşlarım
Durmadı
Her bir zerrem
Kuruyup kavrulana kadar

Yanıyorum

Yaslandığım tüm ağaçlar
Ardımdaki tüm omuzlar
Tüm sırtlar
Tuzla buz şimdi
Eksik bile değil
Düpedüz yok
Düpedüz hiç
Düpedüz boşluk

Sendeliyorum

Yaralandığım gerçek
İncindiğim
Kırıldığım
Kafamın içinde yokluklar biriktirdiğim
Dilimde söyleyecek bir şey bırakmadığım
Belki de hiç iyileşmeyecek yaralar yetiştirdiğim
Hepsi doğru
Hepsi gerçek

Azalıyorum

Ruhum damla damla eksiliyor sanki
Bir gün hiç kalmayacakmışçasına
Bir daha hiç kimseyi saramayacak gibi
İstese de yapamayacak belki
İstese de
Yeniden nefes almak için
Ölmek istese de


Bilmiyorum