Yine bir güz mevsiminde
Hüzün sırtlanmış
Yürüyorum
Sevmeyi bir türlü beceremediğim
Nefretimse gizlenmek bilmez şehrimin
Bitiveren sokaklarında
Yürüdüğüm sokaklarda
İnsanlar gamsız
Her birinin bakışları
Konuşmaları anlamsız
Yürüyorlar oradan oraya
Selamsız
Sabahsız
Uyanıyorum yine
Lanet ederek her günüme
Ve hazırlanıyorum istemsiz
Varmak istemediğim yere
Varmak mecburiyetiyle
Vardığımda göreceklerimi bilerek
Ve elden bir şey gelmeyişinin nefretiyle
Geldim
Aynı insanlar
Gördüm
Aynı anlamsızlıklar
Güldüm
Ne benle gülen
Ne de halimi anlayan var
Gittim
Yarına yine aynı sancılar
